Η οικονομική κρίση να γίνει κρίση στην πολιτική τους...

Αρκετό καιρό πια μετά την «τυπική εκκίνηση» της οικονομικής ύφεσης, έχει γίνει σε όλους κατανοητό το πόσο πολύ θα μας απασχολήσει το συγκεκριμένο ζήτημα. Η βαθιά αυτή και διαρκείας ύφεση στην οικονομία αποτελεί σήμερα έναν από τους πιο βασικούς παράγοντες των πολιτικών εξελίξεων. Αποτελεί γνήσιο παιδί της «οικονομίας της αγοράς» και την ίδια στιγμή το πεδίο των πιο οξυμένων πολιτικών αντιπαραθέσεων. Διότι αν και αυτοί που δημιούργησαν την κρίση είναι οι κυβερνήσεις και η εργοδοσία, αυτοί πάνε και να την εκμεταλλευτούν! Με δικαιολογία την κρίση ζητάνε από τους εργαζομένους να αποδεχτούν πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας και χαμηλότερα ημερομίσθια, με αφορμή την κρίση απολύουν σωρηδόν ή απειλούν ότι θα το κάνουν. FRIGOGLASS, WIND, Καμπέρος, Καζίνο, πτώση στην οικοδομή, αλλά και απολύσεις σε πολλές μικρές εταιρίες αποτελούν την Πατρινή εικόνα της κρίσης. Συντεταγμένα οι εργοδότες κάνουν τα βάρη τους, βάρη των εργαζομένων. Για αυτούς ‘έξοδος από την κρίση’ είναι η κατοχύρωση ακόμα πιο ελαστικών μορφών απασχόλησης.

Ο λαός όμως και η αριστερά μπορούν και πρέπει να δώσουν απάντηση. Με βάση ακριβώς το γεγονός ότι η κρίση είναι δημιούργημα της επιθετικότητας της αγοράς και ενοποιητικό σημείο το ότι «δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους» το λαϊκό κίνημα καλείται να πάρει συγκεκριμένες επιλογές. Για να μην γίνει η οικονομική ύφεση η δικαιολογία για να δουλέψουμε χειρότερα εμείς και οι επόμενες γενιές. Για να μην πεταχτεί άλλος κόσμος στην ανεργία. Για την αξιοπρέπεια, τον μισθό και τον ελεύθερο χρόνο κάθε εργαζομένου. Να απαιτήσουμε να απαγορευτούν όλες οι αδικαιολόγητες απολύσεις, να σταματήσει ο κύκλος της εργοδοτικής τρομοκρατίας και της πίεσης για ελαστικοποίηση της εργασίας μας. Να πάρουν το βάρος της κρίσης αυτοί που το δημιούργησαν. Αντί να δίνουν 28δις στις τράπεζες να τις κρατικοποιήσουν και να φροντίσει το δημόσιο για την παροχή δανείων και το πάγωμα των τόκων.

Και όλα αυτά σημαίνουν αγώνας. Απαιτεί η περίοδος σήμερα να σηκώσουμε όλοι μαζί το κεφάλι και να παλέψουμε για τα δικαιώματα μας. Δεν χωράνε οι υποταγμένες λογικές των συνδικαλιστικών ηγεσιών ή οι φοβίες των διασπαστικών πρακτικών μέσα στο εργατικό κίνημα. Σήμερα απαιτείται αγώνας σε κάθε χώρο δουλειάς που πλήττεται, και αλληλεγγύη από όλους τους εργαζομένους. Θέλει συντονισμένη δράση και καλά ορισμένα κινηματικά ραντεβού όπου θα δείξουν οι εργαζόμενοι την δυναμική τους. Οι μέρες μας είναι δύσκολες αλλά και γεμάτες δυνατότητες. Η κρίση που μας φέρανε μπορεί με τον αγώνα μας να γίνει κρίση στην πολιτική τους…